زبان برنامه نویسی جاوا بر اساس شاخص عدم وابستگی به دیگر زبان ها و نرم افزارها طراحی گردیده است و طراحی آن بدین گونه است که حداقل وابستگی را حین اجرا داشته باشد.زبان برنامه نویسی JAVA همه منظوره می باشد و بر پایه کلاس و حوزه ی شی گرایی تعریف گردیده است.از ویژگی های شاخص زبان برنامه نویسی جاوا ، اجرای کدهای جاوا کامپایل شده بر روی کلیه پلتفرم هایی است که توانایی پشتیبانی از زبان برنامه نویسی جاوا را داشته باشند و این موضوع هیچگونه وابستگی به کامپایل دوباره ندارد.برنامه های نگارش شده در جاوا بدون وابستگی به ساختار رایانه قابلیت اجرا روی هر نوع دستگاه مجازی را دارا می باشند و کامپایل برنامه های نگارش شده به حالت BYTECODE می باشند.بر اساس گزارشات منتشر شده در سال ۲۰۱۶ زبان برنامه نویسی جاوا از بهترین زبان های برنامه نویسی کاربردی به منظور بکارگیری در در اپلیکیشن های وب سرور مشتری می باشد و حدود نه میلیون گسترش دهنده دارد. اصول اخذ قاعده های به کار رفته در زبان برنامه نویسی جاوا زبان های C و C++‎‎‎‎‎ می باشد و این موضوع در حالی است که امکانات زبان برنامه نویسی جاوا در انجام پروژه جاوا محدود تر از زبان های برنامه نویسی مذکور است.از جمله اهداف اصلی که در ساختار زبان برنامه نویسی JAVA به کار گرفته شده است می توان به شیء گرایی و سادگی ، ایمنی و قدرت ، قابلیت حمل ساختاری و قابلیت تفسیر و پویایی اشاره نمود.همانگونه که در مطالب فوق الذکر اشاره گردید قابلیت حمل از جمله اهداف اساسی در طراحی زبان برنامه نویسی JAVA می باشد. این موضوع بدان معناست که برنامه های نگارش شده در پلتفرم جاوا بایستی قابلیت اجرا بر روی ترکیبات سخت افزاری و همچنین سیستم های عامل مجهز به پشتیبانی مکفی از RUNTIME را دارا باشند. یکی دیگر از شاخص های برتر زبان برنامه نویسی جاوا ایجاد کتابخانه های استاندارد به عنوان متد عمومی و با هدف دسترسی به ویژگی های منحصر به فرد کاربر از جمله شبکه ، گرافیک و THREADING می باشد. برنامه های نگارش شده توسط زبان برنامه نویسی جاوا نیاز به حافظه بالاتر هستند و سرعت آنها کمتر است و برای حل مشکل مذکور پروسه کامپایل سازی JUST IN TIME و افزودن شاخص هایی از جمله افزودن شاخص های زبان با هدف آنالیز کد ، بهینه نمودن ماشین مجازی JAVA و … به زبان برنامه نویسی جاوا افزوده گردید.